2e Reisverslag

We gaan nogmaals proberen het eerder gemaakte verslag van gisteren (5 oktober) door te sturen. Hopelijk lukt het nu wel.
Hallo allemaal, hier zijn we weer met een verslag over onze mooie reis naar Zuid-Afrika.
We gaan verder met zondag 2 oktober, inmiddels vanuit het Krugerpark aangekomen in Graskop, waar we s'ochtends wakker werden en niet wisten wat we zagen, we zaten letterlijk en figuurlijk met ons hoofd in de wolken, geen hand voor ogen te zien, dus viel onze planning ook letterlijk en figuurlijk in het water (want ja van wolken wordt je ook behoorlijk nat) wat nu te doen. Eerst maar eens ontbijten en in beraad met elkaar. Conclusie: met een boek op de bank (het is tenslotte ook zondag) en even relaxen na al dat reizen is ook niet verkeerd.
Het weer verder naar even afwachten. Tegen de middag toch maar op pad, de wolken zochten het gelukkig wat hoger op dus was het zo nu en dan helder. We vertrokken naar Gods Windje waar een panorama uitzicht ons deed verbazen, daarna naar Bourkes Lucks Potholes, dit zijn bergen waar het water gaten (potholes) hebben veroorzaakt, en zo een indrukwekkend geheel heeft achter gelaten (het zegt jullie waarschijnlijk helemaal niets) maar goed maakt niet uit daarna naar de Three Rondavels, hier zijn in de bergen, de rieten hutjes (zoals deze bekend staan in Zuid Afrika) te zien in de rotsen, een prachtig gezicht.
Hopelijk zo een beetje uitgelegd hoe het zit, mochten jullie interesse hebben in hetgeen deze vier mensen hebben gezien: even googelen maar.

De volgende dag (maandag 3 oktober) op weg naar Swaziland, een rit van ongeveer 300 km. Als je denkt dat dit in een kleine 3 a 4 uur te rijden is, heb je het mis, de wegen slingeren door de bergen, prachtig hoor, maar hard rijden kun je wel vergeten, je kunt echter optimaal genieten van het uitzicht, dat dan weer wel. Daarbij komt ook nog bij dat je de grens over moet bij Swaziland, ook nog een hele onderneming en daar komt ook nog eens tijd bij. Hier is het: een stempeltje hier, een stempeltje daar, een briefje hier, een briefje daar, tel daarbij op een wachtrij van ongeveer 50 meter, nog dan weer je het wel. Het leuke daarvan was wel dat we de enige blanken mensen waren en dus een bezienswaardigheid. Na alle werkverschaffing hier aanschouwt te hebben eindelijk weer op weg, en dacht je er bijna te zijn: mis !!!!
We bleken op een zandweg terecht te zijn gekomen met allemaal gaten en zachte dat de TomTom nu echt van slag was, wat waren we blij dat Jan en Geertje hier al eerder waren geweest en er niet warm of koud van werden.
Ons einddoel was een safaripark, daar aangekomen kregen we een Lodge toegewezen met een prachtig uitzicht waar de zwijnen omheen liepen. Een gedeelte van de Lodge had geen glas in de ramen, maar alleen fijn haar (dit was het slaapvertrek van Gerard en Lidy). De volgende ochtend werden ze dan ook gewekt door de natuur, verschillende soorten fluitende vogels, knorrende zwijnen en ritselende apen.
Maar voordat het ochtend was is er nog heel wat gebeurd!!!
We trokken er na aankomst n.l. op uit om het park te gaan verkennen, ver kwamen we echter niet, want Geertje gleed van een trap en viel onderuit. Stootte met haar hoofd tegen een balk, dus dat was flink schrikken, zeker toen er bloed achter haar oor vandaan kwam. Het bleek uit een hoofdwond te komen, verder een wond op haar schouder en een wond aan de zijkant van haar hoofd. Sjonge jonge wat een toestand, de EHBO man erbij, schoonmaken, haar weg knippen, nog eens schoonmaken, kijken, overleggen met ons etc.etc. en adviseerde ziekenhuis! Het bleek toch uiteindelijk mee te vallen en we besloten de volgende dag bij het volgende adres evt. alsnog naar het ziekenhuis of een huisarts te gaan. Daarna bijgekomen tijdens een heerlijk budget en afleiding met een show bij een kampvuur waar ook de zwijnen bij kwamenn liggen.

De volgende dag (dinsdag 4 oktober) op weg naar Sint Lucia, een rit van ongeveer 350 km. Daar veilig en goed aangekomen wachtte ons een prachtig onderkomen, zo'n luxe hadden we het nog niet gehad. Toch maar even naar een huisarts gevraagd, want het leek zuster Clivia toch wel verstandig om sowieso een Tetanus injectie te halen. Dus zo gezegd zo gedaan, op weg naar de apotheek, want die blijken dat zelf toe te dienen. Wat schetste onze verbazing: de apotjeek hier is zo ongeveer hetzelfde als bij ons de Huisartsenpost, er wordt hier van alles gedaan. Fijn voor ons, want een huisarts of ziekenhuis was nu niet meer nodig. De apotheker keek gelijk naar Geertje haar hoofdwond en ds t zag er gelukkig goed uit, een hele gerustelling!! Met een flesje ontsmettingsmiddel, een tubetje antibioticazs, een Tetanus injectie en een rekening verder, konden we weer terug naar onze luxe Lodge
Om op deze goede afloop te toasten zijn we lekker uit eten geweest, alsof dit bijzonder was, we doen niet anders haha. Klinkt lekker decadent, maar uit eten gaan is goedkoper dan zelf te komen. Je bent tenslotten op vakantie toch? ?
Dit was het even voor nu, heel veel liefs van ons allemaal en dikke knuffels!!!